Είσαι ακόμα ζωντανός, μπορείς. Ζωή μου, να μ\' ακούσεις: Έφυγαν όλοι, βλέπεις; Ακόμα κι ο Θεός σε εγκατέλειψε. Όμως εγώ είμαι εδώ, σταυρωμένη μαζί με την αγάπη μου. Πονάω αλλιώτικα εγώ, μα ξέρω πως δεν πρόκειται άλλη φορά πιότερο να πονέσω. Αυτός που αγαπάει, πεθαίνει θάνατο τον πιο φρικτό όταν θα χάσει την αγάπη του...

Πώς έφτασα να θρηνώ μια τέτοια αγάπη; Κι εγώ τι έκανα γι\' αυτήν: Μόνο σου το \'δειξα και περίμενα σιωπηλά την ώρα σου. Αχ, γιατί να μη τολμήσω περισσότερο, γιατί να μη σου πω ξανά και ξανά πόσο σ\' αγαπάω;
Ο έρωτας δε γίνεται σταυρός χωρίς και τα δικά μας λάθη...

Ο μονόλογος μιας γυναίκας που θρηνεί για τον σταυρωμένο έρωτά της που, ενώ τον περίμενε σ\' όλη τη ζωή, δεν έκανε ό.τι μπορούσε για να τον σώσει. Αλλά επειδή αγαπάει πραγματικά, μπορεί να πιστεύει ακόμα σε ανάσταση...